Na terenie Polski wyróżnia się 4 zlodowacenia:
Najstarsze:
- Zlodowacenie podlaskie, objęło swym zasięgiem tylko północno-wschodnią Polskę – Podlasie.
- Największy zasięg miało kolejne zlodowacenie nazywane krakowskim lub południowopolskim, które dotarło do Karpat, Sudetów i wkroczyło w Bramę Morawską.
- Kolejne zlodowacenie środkowopolskie objęło swym zasięgiem nieco mniejszy obszar kraju i dotarło do Sudetów i wyżyn środkowopolskich nie obejmując ich.
- Ostanie zlodowacenie – bałtyckie – swym zasięgiem objęło jedynie pojezierza.
Formy podczas tego zlodowacenia zachowały się bardzo dobrze do chwili obecnej tworząc krajobraz młodoglacjalny.
Działalność lodowców:
- Na obszarach objętymi starszymi zlodowaceniami niż bałtyckie zachowały się formy glacjalne i glacifluwialne, które są silnie zdenudowane i tworzą krajobraz staroglacjalny.
- Po pobycie lądolodu pozostały wały moren czołowych ciągnące się ze wschodu na zachód i tworzące największe zniesienia na obszarze Polski nizinnej.
- Znaczny obszar został pokryty moreną denną złożoną z gliny wałowej, powstały liczne pola sandrowe, obecnie najczęściej porośnięte lasami, m.in. wrocławsko-magdeburską, barucko-głogowską, warszawsko-berlińską.
- Dużą grupę form polodowcowych stanowią jeziora różnego typu: rynnowe (Gopło, Raduńskie, Drawsko, Chażykowskie), powstałe w zagłębieniu moreny dennej (Śniardwy, Mamry, Niegocin) i liczne niewielkie jeziora wytopiskowe.
- Pozostałością po jeziorach zastoiskowych są licznie występujące iły warwowe, szczególnie na obszarach starszych zlodowaceń.
- Osadami z tamtego okresu są lessy powstałe podczas zlodowacenia bałtyckiego występujące m.in. na Wyżynie Lubelskiej, Kieleckiej, na Nizinie Śląskiej i na przedgórzu Karpat, a ponadto głazy narzutowe.
- W górach są cyrki polodowcowe często wypełnione wodą (Morskie Oko, Czarny Staw), szerokie U-kształtne doliny polodowcowe i moreny.
Działalność lodowców:
- Na obszarach objętymi starszymi zlodowaceniami niż bałtyckie zachowały się formy glacjalne i glacifluwialne, które są silnie zdenudowane i tworzą krajobraz staroglacjalny.
- Po pobycie lądolodu pozostały wały moren czołowych ciągnące się ze wschodu na zachód i tworzące największe zniesienia na obszarze Polski nizinnej.
- Znaczny obszar został pokryty moreną denną złożoną z gliny wałowej, powstały liczne pola sandrowe, obecnie najczęściej porośnięte lasami, m.in. wrocławsko-magdeburską, barucko-głogowską, warszawsko-berlińską.
- Dużą grupę form polodowcowych stanowią jeziora różnego typu: rynnowe (Gopło, Raduńskie, Drawsko, Chażykowskie), powstałe w zagłębieniu moreny dennej (Śniardwy, Mamry, Niegocin) i liczne niewielkie jeziora wytopiskowe.
- Pozostałością po jeziorach zastoiskowych są licznie występujące iły warwowe, szczególnie na obszarach starszych zlodowaceń.
- Osadami z tamtego okresu są lessy powstałe podczas zlodowacenia bałtyckiego występujące m.in. na Wyżynie Lubelskiej, Kieleckiej, na Nizinie Śląskiej i na przedgórzu Karpat, a ponadto głazy narzutowe.
- W górach są cyrki polodowcowe często wypełnione wodą (Morskie Oko, Czarny Staw), szerokie U-kształtne doliny polodowcowe i moreny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz