Urbanizacji również towarzyszy rozwój infrastruktury.
Płaszczyzny urbanizacji:
- demograficzną (statystyczną) – obrazująca udział ludności zamieszkałej w miastach,
- zawodową – opartą na głównym źródle utrzymania,
- krajobrazową – opisującą wizerunek i zmiany wieś > miasto,
- kulturową – dotyczącą przejmowania wzorców zachowań typowych dla ludności miejskiej, co może przejawiać się ujemnym przyrostem naturalnym np. pas obszaru między Warszawą a Łodzią, gdzie stopa przyrostu naturalnego wynosi od –3 do –1,5 promili.
Trzy ostatnie płaszczyzny urbanizacji określamy mianem urbanizacji wsi.
Przyczyny urbanizacji
Są różne w krajach słabo i wysoko gospodarczo rozwiniętych, co ma swoje potwierdzenie w poziomie urbanizacji poszczególnych krajów.
W tych pierwszych wskaźnik urbanizacji wynosi ok. 38%, a ludność opuszcza przeludnioną, borykającą się z wieloma problemami wieś, głównie w poszukiwaniu pracy i lepszych warunków do życia. W krajach wysoko rozwiniętych ośrodki miejskie wchłaniają stopniowo tereny wiejskie, powiązane z nimi funkcjonalnie np. w zakresie dojazdów do pracy lub zaopatrzenia w żywność.
Czasem większe wsi, w miarę rozwoju pozarolniczych miejsc pracy przekształcają się w miasta - w wielu krajach takim momentem narodzenia się miasta jest osiągnięcie przez wieś progu zaludnienia, ustalonego przez przepisy krajowe.
W Niemczech jest to przykładowo próg 2000 osób, a w krajach skandynawskich - 200 osób.
Niekiedy mechanizm jest inny - tak jest w przypadku krajów, gdzie występuje nadurbanizacja, np. w Argentynie i innych krajach tzw. Ameryki Łacińskiej.
Argentyna jest krajem średnio rozwiniętym gospodarczo o stosunkowo wysokim wskaźniku urbanizacji (89%). Przyczyną tego zjawiska jest niedorozwój sieci osadniczej, zwłaszcza wiejskiej, z powodów historycznych.
Płaszczyzny urbanizacji:
- demograficzną (statystyczną) – obrazująca udział ludności zamieszkałej w miastach,
- zawodową – opartą na głównym źródle utrzymania,
- krajobrazową – opisującą wizerunek i zmiany wieś > miasto,
- kulturową – dotyczącą przejmowania wzorców zachowań typowych dla ludności miejskiej, co może przejawiać się ujemnym przyrostem naturalnym np. pas obszaru między Warszawą a Łodzią, gdzie stopa przyrostu naturalnego wynosi od –3 do –1,5 promili.
Trzy ostatnie płaszczyzny urbanizacji określamy mianem urbanizacji wsi.
Przyczyny urbanizacji
Są różne w krajach słabo i wysoko gospodarczo rozwiniętych, co ma swoje potwierdzenie w poziomie urbanizacji poszczególnych krajów.
W tych pierwszych wskaźnik urbanizacji wynosi ok. 38%, a ludność opuszcza przeludnioną, borykającą się z wieloma problemami wieś, głównie w poszukiwaniu pracy i lepszych warunków do życia. W krajach wysoko rozwiniętych ośrodki miejskie wchłaniają stopniowo tereny wiejskie, powiązane z nimi funkcjonalnie np. w zakresie dojazdów do pracy lub zaopatrzenia w żywność.
Czasem większe wsi, w miarę rozwoju pozarolniczych miejsc pracy przekształcają się w miasta - w wielu krajach takim momentem narodzenia się miasta jest osiągnięcie przez wieś progu zaludnienia, ustalonego przez przepisy krajowe.
W Niemczech jest to przykładowo próg 2000 osób, a w krajach skandynawskich - 200 osób.
Niekiedy mechanizm jest inny - tak jest w przypadku krajów, gdzie występuje nadurbanizacja, np. w Argentynie i innych krajach tzw. Ameryki Łacińskiej.
Argentyna jest krajem średnio rozwiniętym gospodarczo o stosunkowo wysokim wskaźniku urbanizacji (89%). Przyczyną tego zjawiska jest niedorozwój sieci osadniczej, zwłaszcza wiejskiej, z powodów historycznych.
Powstały tam wielkie gospodarstwa rolne typu latyfundialnego (przeciętne gospodarstwo rolne w Argentynie liczy 469 ha użytków rolnych - dla porównania w Etiopii - 1,3 ha).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz